dit stukje gaat over een tijdje geleden.
weet niet meer precies wanneer het is geweest, maar een jaar of 4 geleden, denk ik zo.

Was lekker aan t heen en weer mailen met T.
ging gezellig, en we hadden veel onderwerpen om over te praten. zijn schrijven ging niet zo lekker, maar ja
(amy heeft immers ook dyslexie, dus??)
op een gegeven moment, na een paar weken gekletst te hebben via msn en zo
gaat de telefoon.
of ik thuis ben........?
tuurlijk he, anders kan ik de telefoon niet opnemen!
zegt ie: wil je de deur even opdoen dan?
ik loop naar de deur: staat die gek gewoon voor de deur!!!

ik tegen amy gezegd, dat ze niet weg mocht gaan, en dat ik tegen haar ging zeggen, dat we weg moesten, en dat we over 15 min echt de deur uit gingen.
(deed dat in de tijd dat hij zijn auto ging parkeren)

dus hij mocht even binnen, en meteen tegen m gezegd dat ie stom was, om zonder iets te zeggen langs te komen!
hij woont immers in de stad groningen...!!!!
259 km vanaf hier..
omdat we dus zo weg moesten.
tja, zegt ie: dat was dan zijn risico en probleem!
ik dus na 10 min. mn jas gepakt, amy ook, en we zijn gewoon gegaan. tot de hoek, tot ie weer weg was
toen zijn we gewoon terug gegaan, en verder gegaan
waarmee we bezig waren

maar nu vraag ik je:
260 rijden, voor iemand, waar je niet eens welkom bent???
echt super dom hoor
en dan nog 260 km terug he!!
echt wous...om t zo maar eens te zeggen!!

maar dit is t enige gekke dat ik ooit heb meegemaakt
geloof ik
zo niet
komt het hier vast te staan...
dus
wordt vervolgd, zeg ik maar